Miło jest nam poinformować, że w imieniu prezydenta RP, Andrzeja Dudy, wojewoda dolnośląski, Jarosław Obremski odznaczył kilkadziesiąt osób – działaczy dawnej opozycji antykomunistycznej. Wśród wyróżnionych są nasi koledzy – członkowie naszego Stowarzyszenia. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski otrzymał Eugeniusz Liszewski. Natomiast Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski odebrali Sławomir Jakubów i Józef Kowalik. Prezes naszego Stowarzyszenia, Wiesław Pawłowski, odbierze w późniejszym terminie Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski.
Ordery Odrodzenia Polski są drugie pod względem starszeństwa polskimi państwowymi odznaczeniami cywilnymi. Ordery Polonia Restituta nadawane są za wybitne osiągnięcia w działalności publicznej podejmowane z pożytkiem dla kraju, rozwoju gospodarki narodowej i służby publicznej, szczególne zasługi dla umacniania suwerenności oraz obronności kraju, rozwoju współpracy RP z innymi krajami i narodami, a także za wybitną twórczość naukową, literacką i artystyczną.
Przypominamy krótkie biogramy członków naszego Stowarzyszenia, którzy zostali wyróżnieni tymi wysokimi odznaczeniami państwowymi.
Eugeniusz Liszewski, ur. 2.03.1955 r. Od września 1980 r. był działaczem NSZZ „Solidarność”. W dniach 14-17 grudnia 1981 r. brał udział w strajku okupacyjnym w Zakładach Górniczych (ZG) „Rudna” w Polkowicach. W latach 1982-1983 był członkiem Tajnej Komisji Zakładowej (TKZ) NSZZ „Solidarność” w ZG „Rudna”. 28 marca 1983 r. został tymczasowo aresztowany i oskarżony o to, że w okresie od marca 1982 r. do lutego 1983 r. w Polkowicach współtworzył TKZ NSZZ „Solidarność” ZG „Rudna”, uczestniczył w konspiracyjnych zebraniach komitetu koordynującego oraz prowadził działalność organizatorską i finansową. 1 sierpnia 1983 r. Prokurator Rejonowy w Lubinie na mocy ustawy o amnestii z dnia 21 lipca 1983 r. umorzył postępowanie przygotowawcze wobec pana Eugeniusza Liszewskiego w związku z prowadzoną działalnością opozycyjną. Pomimo umorzenia postępowania pozostawał on w areszcie za działania mające na celu spowodowanie eksplozji materiałów wybuchowych, za co ostatecznie 30 września 1983 r. został skazany wyrokiem Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 2 lata, karę grzywny w wysokości 20 tys. oraz zwrot 8,5 tys. zł kosztów sądowych. 1 października 1983 r. został zwolniony z Aresztu Śledczego we Wrocławiu. W latach 1983-1989 zajmował się kolportażem wydawnictw podziemnych, m. in.:
„Solidarność Walcząca”, „Żądło Robola”, „Afirmacja”, „Wolny Głos”. W latach 1984-1989 był również członkiem Solidarności Walczącej w Lubinie. W 1988 r. był współorganizatorem strajku w ZG „Rudna”, a w okresie 1988-1989 był współorganizatorem i członkiem Komitetu Organizacyjnego NSZZ „Solidarność” w Zakładach Robót Górniczych Kombinatu Górniczo-Hutniczego Miedzi w Lubinie. W 2022 roku odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.
Sławomir Jakubów, ur. 7.04.1967 r. W latach 1984-1986 był członkiem grupy „małego sabotażu” działającej w ramach Solidarności Walczącej (SW) w Lubinie. Grupa przeprowadziła kilkadziesiąt akcji rozrzucania ulotek, malowania napisów SW na murach budynków w Lubinie. Sławomir Jakubów brał udział w głośnej akcji namalowania napisu SW na plakacie wzywającym do udziału w wyborach na osiedlu Polne. Był również uczestnikiem kontroli frekwencji w lokalu wyborczym na osiedlu Polne w Lubinie. Jedną z najbardziej znanych akcji grupy „małego sabotażu” było wystawienie oraz ochrona na cmentarzu komunalnym w Lubinie 1 listopada 1984 r. krzyża brzozowego z napisem „Ks. Jerzy Popiełuszko zamordowany przez SB”, pod którym wkrótce zapłonęło wiele świec. 1 listopada 1985 r. członkowie grupy postawili też krzyż brzozowy z tablicą opatrzoną napisem „Zamordowanym przez Sowietów w Katyniu”. W sierpniu 1985 r. w Lubinie pan Sławomir Jakubów uczestniczył również w manifestacji ulicznej, w trakcie której domagano się uwolnienia więźniów politycznych oraz legalizacji NSZZ „Solidarność” oraz gwarancji swobód obywatelskich. W 2022 roku odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.
Józef Kowalik, ur. 13.03.1956 r. W latach osiemdziesiątych XX w. był zatrudniony w Zakładach Robót Górniczych (ZRG) KGHM w Lubinie. Pracował na terenie wydobywczym Zakładów Górniczych (ZG) „Rudna” w Polkowicach. W dniach 14-17 grudnia 1981 r. uczestniczył w strajku okupacyjnym w ZG „Rudna” pełniąc rolę szefa zmiany strajkowej straży robotniczej oraz członka Komitetu Strajkowego na Szybie „Rudna Zachodnia”. Po zakończeniu strajku 19 grudnia 1981 r., wraz z całą załogą, został represyjnie zwolniony, a następnie przyjęty do pracy ponownie. Ponadto został powołany do czynnej służby wojskowej, którą odbywał w okresie od 2 kwietnia 1982 r. do 25 czerwca 1982 r. w Lubuskiej Brygadzie WOP. W latach 1982-1985 był działaczem Tajnej Komisji Zakładowej (TKZ) NSZZ „Solidarność” ZRG w Lubinie. Zbierał wówczas składki na związkową działalność konspiracyjną, kolportował ulotki i wydawnictwa „Solidarności”. Jednocześnie jako członek TKZ NSZZ „Solidarność” oraz działacz Solidarności Walczącej w Lubinie był odpowiedzialny za liczne akcje ulotkowe, organizowanie protestów i wykonywanie napisów na murach oraz wyrobiskach kopalń. W maju i sierpniu 1988 r. był współorganizatorem strajków w ZG „Rudna” w Polkowicach. W 2022 roku odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.
źródło: solidarnosc.org.pl
